Dayanışmanın Bu Seferki Adı; Kermes..

Dün oğulçenin okulunda veli kermesimiz vardı. Görünürde 'Yerli Malı Haftası' etkinliğiydi ama asıl amaç sınıfımızın iddialı, becerikli ve üretme şevkini kaybetmemiş annelerinin çocukları ve sınıfları adına dayanışmasıydı. Salı günleri tertiplediğimiz veli kahvemizde pat diye ortaya bırakılıveren fikri sınıf annemiz sevgili Ayfer hop diye tuttu ve hemen o an eyleme geçti. Prosedürün icap ettiği bütün girişimleri yaptı, izinleri aldı, kılıfı dikti ve ortaya nur topu gibi bir teşebbüs çıkardı! Vakti olup da hiçbir buluşmaya katılmayan, köşede bucakta kulis yapıp negatif enerjilerini, üreten insanların üzerine boca eden güruh bu konuda da boş durmadı; üstelik kendi çocukları da bu atmosfere dahil olacakları, semeresinden nasiplenecekleri halde. Kabul etmiyorsan sus, bir şey de yapma, biz iki çeşit fazla yaparız ne olacak? kabul ediyorsan da üzerine düşenin hakkını ver, değil mi ama? 

Vakti olmayanlar ise ortamı güzelleştirmeye maddi katkıda bulundular.

Kararlaştırılan kermes gününden bir hafta önce elinde kağıdı kalemi toplantı yaptı sınıf annemiz. Kim ne hazırlayabilecekse listeye yazdırdı. Maksat ortaya bir şeyler koyabilmek olunca müthiş bir sinerji yakalandı. 

İlk tenefüs zili çalınca o çocukların masalara koşturup avuçlarına sıkıştırdıkları harçlıklarıyla bağırışmaları, onu-bunu-şunu istemeleri vardı ki, evlere şenlik. O coşkuları, heyecanlı talepleri, fiyatlarını sorup sorup ellerindeki parayı sayışları, Parası yetmeyenlere 'aman çocuğum olsun, senden kiymetli mi?' diyebilen, ticari gözden uzak anaç yürekler...

Kermes düzenlediğimizi duyunca hazırlıklar için yaptığımız alışverişimizin 1/4 'ini hediye eden esnaf...

Okulun bahçesini kullandırmak için izin verirken komisyon talep etmeyen, gözlerinde para işaretleri yanmayan okul müdürü...

Günün nihayetinde faydalı bir girişimin unsuru olma hazzı yaşayan biz veliler...

Bir sonraki tenefüsü beklerken üşüyen, dona dona yana yana çay içerek sohbet etmeye çalışan biz kadınlar...

Üretmek İstiyoruz; Duyun Sesimizi!! Buradan öneriyorum işte; Sevgili İdareciler.. Her sene kantincilerle ihale yaparken, haftanın bir gününde velilerin özgürce kermes yapabilme haklarını şerh düşün. Hem diğer sınıflar da üzülmeden katılım sağlayabilirler böylece. Kantinciler zaten müthiş karlar elde ediyorlar da kalite standartlarını bir türlü yükseltme gereği duymuyorlar. Acıkan çocuk her şeyi yiyor nihayetinde. Okul civarında güya ev üretimi gıdalar yapıp satan dükkanların da takkeleri düştü kelleri göründü bana göre. Marketten paketli ekmek-yufka alıp market köftesini ısıtıp arasına koyarak, hazır çorbaları alıp pişirerek, kutu içecekler satarak, yarım yufka gözlemenin tanesini 2.5 liraya vererek çocuklara sağlıklı ve ulaşılabilir seçenekler sunmuş olmuyorlar malesef. Anneleri çalışan ya da o veya bu sebeple ev yapımı, süslü cicili sağlıklı gıdalara ulaşamayan çocuklara biz bu dayanışma ruhuyla ulaşabiliriz. 1 liralık şey için parası olmayana 'sen 25 kuruş ver gülüm' diyiveririz biz yanında şefkatimizi de hediye ederek, anne sıcaklığını bütün çocuklara karşı göstererek..