Bu da Bizim Batmayaniyemiz :-))

Hafta sonu annem geldi ziyaretimize. Evimizdeki, o bütün koşturmacaya rağmen sıradanlaşan, bu sebeple de sıkıntı vermeye başlayan hava dağıldı gitti. Bu sabah da sayılı saat çabuk geçer misali geri döndü. 

Annem de görsün diye hız vermiştim örme işlerime ve oğulçenin dört aydır dokuduğum battaniyesi tamamlandı niyahet...
Kaç yıl önce bilmiyorum ama akranlarım hatırlayacaktır bir tekstil reklamı vardı; genç kız battaniyeye sarılıp mest olmuş bir halde 'batmayaniyeeeee' diyordu. Bekar ve öğrenci vasıflarını üzerinde toplayıp bir de keyfe müptela olan biri için bulunmaz bir semboldü bana göre. O zamandan beri dilimden düşürmediğim bir ifade biçimi olarak kaldı bu 'batmayaniye'. 

Önce çalışma odamızdaki koltukta denedik, çok beğendik. Hani fotoğraf çektikten sonra istemeye istemeye kaldırdık desek yeridir...

Oğulçemin yatağına, çocuklarımın odasına tabii ki daha çok yakıştı. Her örgü gibi odanın havasını sıcacık yaptı. Aile fertleri üzerine kıvrılmak için yarışmaya başladı :)) Renklerin insan ruhuna tesirini bir kez daha tecrübe etmiş olduk...
Bebeklerin daha dünyaya gelir gelmez anne (ya da onu seven bir teyze) şefkatiyle sarmalanmalarının bir yolu da el örgüsü göz nuru battaniyelerdi benim için. Şimdi ise büyüyüp filizlenmekte olduğunu gözlemlediğim oğluma zorlu hayat yolculuğunda yegane ve en güvenli sığınağının yuvası olduğunu hissettirmeye çalışıyorum. Bu süreci an be an yaşama lütfunu bana bahşeden Rabbime sonsuz kere hamd ediyorum.
Sağlıklı günlerde kullan oğlum...