Öncelikle burada yazdıklarımın sadece beni ve ailemi bağladığını, benim şartlarıma uyan her yöntemin her yuvaya uyarlanamayacağını belirteyim. Ben ev hanımıyım ve bunları yapmaya vaktim var, çalışan ya da farklı ilgi alanlarına sahip anneler lütfen birebir uygulama kaygısına düşmesinler, kendilerini suçlamasınlar.
Ben evimde televizyona bağımlı hale gelmiş, kendi başlarına oyun kurma yetilerini köreltmiş çocuklar görmeye tahammül edemediğimden, bu konuda elimden ne gelirse sonuna kadar yapmaya çalışıyorum. Bazen sinirlerim yıpransa da, işlerimi yetiştiremesem de şartlarımı zorlayıp çocuklarıma alternatifler üreterek televizyonu düşünmelerini engelliyorum. Fakat bu çağın çocukları hiç televizyon izlemeden büyürlerse ne yazık ki bu da onlar için anormal olacaktır. Bu sebeple oğulçeme sürekli şu mesajı veriyorum; "Ancak yapacak hiçbir işin kalmadığında, canın çok sıkıldığında, eh madem şimdi bir tane çizgi film izleyeyim diyebilirsin. Ama o noktaya gelene kadar sorumluluklarını (oynadığı oyuncakları toplamak, yemeğini masada yemiş olmak, varsa ödevini bitirmek, kitabını okumak vs.) yerine getirmiş olman gerekiyor." Sağ olsun, beni anlıyor çünkü bebekliğinden beri onu televizyona terk etmedim çok istisnai haller dışında. Ve bence en önemlisi de ben de televizyon seyretmeye vakti olan biri değilim. Televizyonumuzda kanalların yerini bile bilmem. Evimle ilgilenmek, çocuklarımla vakit geçirmek, mutfağımda bir şeyler üretmek, parka yürüyüşe gitmek, eşe dosta ziyarete gitmek, çocuklarımla sitemizin küçük bahçesinde bile olsa keşif gezileri yapmak daha çok hoşuma gidiyor. Bütün bunlardan fırsat buldukça da kitaplarımla hasbihal etmeyi tercih ediyorum çoğu kez. Çocuklarım da benden bunu gördükleri için bu tavrımı yadırgamıyorlar çok şükür.
Gelelim 5,5 yaşındaki oğluma televizyon iradesini nasıl kazandırdığıma. Ne kadar anlatsam da o da nihayetinde bir çocuk ve yönlendirmeye ihtiyaç duyuyor. Bu konuda çok düşündüm ve en sonunda şöyle bir yöntem buldum; belli televizyon kanallarının yayın akışını bir kağıda yazdım. A4 boyutunda renkli bir kağıdı boydan üçe böldüm. En başa saatleri, yanına boş bir sütun, yanına da programların isimlerini yazdım. Program adedince de yatay bölümler oluşturdum. Böylece her programın yanında boş kutucuklar oluştu. Oraya da oğlumla birlikte o programı hatırlatan şekiller, harfler vs .çizdik. Bu oğlumun program seçerken bana bağımlı olmasını engelledi. Böylece kendisi o gün ne seyretmek isterse kendisi tablodan bakabiliyor. Sonra da bu tabloyu lamine edip televizyonun yanına astık. Artık oğlum hem bana sorup bilinç altından benim denetlediğimi hissedip sinirlenmiyor, hem de iradesini eline almış olmanın öz güvenini yaşıyor. Bence biz bu aşamada Thomas Gordon" un Çocukta İç Disiplin mi Dış Disiplin mi? kitabında söylediği gibi anne çocuk ilişkisinde de kazan-kazan durumuna geçtik ve ben şimdi çok rahatım. Kızçem de abisi ne yaparsa onu yapıyor :-)
Sağlıcakla Kalın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder